Ο ΒΥΘΟΣ

Μέθοδος περιγραφικού ping pong ανάμεσα στον Crash e'class και τον κύριο Μάνο

Όταν μπήκα στη σπηλιά,η λάμψη απο τα διαμάντια τρύπησε προσωρινά το μυαλό μου.Χωρίς να ξέρω το λόγο,σκέφτηκα μια Βραζιλιάνικη παροιμία : "Χτένιζε τους πίθηκους και η λάμψη απ'το τρίχωμα τους θα σου αποκαλύψει χαμένους κόσμους".

Έπειτα παραπάτησα,έπεσα και δίχως να το καταλάβω βρέθηκα στη δίνη μιας ρουφήχτρας,η οποία,όπως τελικά απεδείχθη,ήταν δίσκος εξήντα στροφών.

Το τραγούδι που έπαιζε αυτός ο δίσκος ήταν το μοιρολόι της θάλασσας γι'αυτούς που βυθίζονται αέναα στις στοργικές αγκάλες της.Τα κύματα δηλώνουν ξεκάθαρα μέσα απο το στροβιλισμό τους ότι δεν θα αφήσουν κανένα βέβηλο να διαβεί τα ιερά υδάτινα μονοπάτια.

Καθώς εκείνη την ώρα περνούσε η νεραϊδοβασίλισσα με την ακολουθία της απο ιππόκαμπους, τα κύματα άφριζαν για να σχηματίσουν ένα θόλο προστασίας που θα ήταν ταυτόχρονα και προάγγελος νυφικού για τη μέλλουσα νύφη του Ποσειδώνα.

Οι μελλοθάνατοι ναυτικοί δεν είχαν ιδέα για τη γιορτή που είχε στηθεί εκείνη τη μέρα στο βυθό.Τα κοραλλιογενή παλάτια στα 2000 (βαθόμετρο) είχαν φωταγωγηθεί με αμέτρητα δύσμορφα ψάρια,που είχαν ανασυρθεί απο τα βάραθρα των 7000 μέτρων και είχαν την ικανότητα να παράγουν φως,το οποίο θα έδινε σε αυτή την υποβρύχια τελετή το κύρος που της άρμοζε.

Σε ένα σκοτεινό σπήλαιο όμως κατοικούσε η επίβουλη δράκαινα,ημιεξόριστη λόγω της αποστασίας της απο τη συμμαχία που είχαν συνάψει οι θαλάσσιες θεότητες με τα φαντάσματα των νεκρών ναυτικών.Αυτή λοιπόν άπλωσε ένα τεράστιο δίχτυ απο φύκια-αλυσίδες που είχαν μείνει απο τον καιρό του τιτάνα Ωκεανού,και περίμενε να περάσει η πομπή.

Συνεργοί της ήταν οι υποχθόνιοι πλοκαμοδράκοντες,πλάσματα άγνωστα στους γήινους,αλλά και στους υποθαλάσσιους ανθρώπους.Αυτοί λοιπόν παραμέρισαν τις προστάτιδες αφροδυνάμεις των κυμάτων και

προσωρινά είχαν κερδίσει τη μάχη.Τελευταία στιγμή εμφανίστηκαν οι τρεις ψαροφύλακες,ο Ντε Λεπιών,ο Πέστροφας,ο Οχταποδώς και ο Καλαμαριάν.

Η περιοχή γέμισε με κομμένα πλοκάμια που στροβιλίζονταν ανάμεσα σε κόκκινες φυσαλίδες.Η γιορτή συνεχίστηκε και η δράκαινα αποσύρθηκε στη σπηλιά της,αποφασισμένη να ξαναχτυπήσει σύντομα...