5/5/10

Παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά (πιασάρικος τίτλος,ε;)

Εντελώς τυχαία θυμήθηκα τότε που προκάλεσα δαιμονική και σχιζοφρενική παράκρουση εξ αποστάσεως στην άννα δρούζα.Χωρίς καμία δικαιολογία είχα κάτσει να δω μια εκπομπή της για ένα θέμα που ποτέ δεν υπήρξε ,με καλεσμένους που ποτέ δε γεννήθηκαν.
Έβλεπα την κότα να μιλάει και φανταζόμουν πώς θα ήταν αν συνομιλούσε με άδειες καρέκλες λουσμένες στο φλόκι.Μόλις το σκέφτηκα,είδα την αννούλα σε κοντινό να τρώει μια οξεία εσωτερική φρίκη.Τα μάτια γούρλωσαν και εστίασαν στην κάμερα με ένα τρόμο που καταβροχθίζει το ασπράδι του ματιού και ενώνει τα βλέφαρα με τα φρύδια.Πριν προλάβω να καταλάβω αυτό που μόλις άρχιζε,το πόδι μου ένιωσε μια απερίγραπτη έλξη για το πρόσωπο του αποξηραμένου κοριτσιού και έσκασε πάνω στην οθόνη,εκτοξεύοντάς την πάνω στα σκηνικά.Έπεσε όπως ακριβώς της άξιζε.Τα πόδια στον αέρα ανοιχτά και ο σβέρκος στο πρόγραμμα σύνθλιψης για παλ χρώματα...Αννούλα μου...Μωρή ξεκωλιάρα...
Χεσμένος από χαρά πλησίασα την οθόνη και μουγκάνιζα με οίστρο.Και ναι!Η αννούλα με κοίταζε μαζεμένη πίσω απ'τον καναπέ,κατανοώντας πλήρως τα ακατανόητα!Η κάμερα ακάθεκτη την παρακολουθούσε να σέρνεται μέχρι την πόρτα,ουρλιάζοντας και ρίχνοντας φρικαλέες ματιές προς τα πίσω.Εκείνη τη στιγμή ήμουν σίγουρος ότι θα φύγει απ'το στούντιο και κανείς δε θα μάθαινε τίποτα γι'αυτήν,όμως το φινάλε ήταν ανείπωτο.Σκοντάφτοντας στην τσάντα της,έβγαλε ένα μεγάλο ψαλίδι από μέσα,και σηκώθηκε ταχύτατα με κατεύθυνση προς το κοινό.Δύο υπάλληλοι του στούντιο έτρεξαν να τη σταματήσουν,και όταν πλησίασαν, η αννούλα με μια κίνηση τους έκοψε τα λαρύγγια.
Μετά τους χείμαρρους ευτυχίας που με κατάκλυσαν,κατάλαβα ότι ήμουνα αυτουργός σε δύο φόνους αθώων,και βούλιαξα στις τύψεις.Από τότε ανοίγω την τηλεόραση μόνο για μπάλα.


ΥΓ.
-Τί έπαθες Αννούλα μου;
-Άστα κυρ δεσμοφύλακα,εκεί που μίλαγα για την περίοδο της πεταλούδας,οι καλεσμένοι εξαφανίστηκαν,και ένας φριχτός τύπος μπήκε στο μυαλό μου!Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι οι καλεσμένοι που ήταν όλοι φίλοι μου,δεν είχαν γεννηθεί ποτέ,και οι καμεραμάνοι γελάγανε,και μετά έφαγα μια κλωτσιά στη μούρη,και το κοντρόλ γέλαγε,προσπάθησα να φύγω αλλά το κοινό γέλαγε,και μετά δεν θυμάμαι τίποτα.
-Ωραία,και τώρα θα σε γαμήσω.

4 σχόλια:

  1. Με διάθεση βαθιά ψυχαναλυτική.....
    Μηπως είσαι ΚΑΙ ο δεσμοφύλακας ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΧΑ ΧΑ ΧΑ !
    Δεν το είχα σκεφτεί αυτό !
    Μπα,μου τη σπάει τόσο πολύ,που δε μπορώ να τη δω σαν γυναίκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και που να τη δεις και απο κοντά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φαντάζομαι...Σάψαλο,ε;
    Εγώ αν την έβλεπα από κοντά,θα την τεμάχιζα και θα βαλσάμωνα τους λοβούς των αυτιών της.Μετά θα ρώταγα αν υπάρχει επίδομα για την εξόντωσή της,και θα την έδινα για γεύμα στο χειρότερο εχθρό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή