Η παρακάτω ιστορία γράφτηκε το 2002 και βασίζεται σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χριστουγεννιάτικο ντέρμπι του 1994, στο παλιό Καραϊσκάκη .
( ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 1-1 Αλεξανδρής, Βαζέχα )
ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ
Το να ζεις στα βόρεια προάστεια είναι ψιλοπακέτο. Όλοι σε κατηγορύν άδικα ότι έχεις φράγκα και δεν μπορεί να σε σώσει ούτε η παραμάνα στο φρύδι, ούτε το λιγδιασμένο μπουφάν. Αν τυχαίνει να ασχολείσαι και με το γήπεδο, τότε η καζούρα που τρως απ'τους γηγενείς σκληροπυρηνικούς είναι εξοντωτική.Αυτό το πρόβλημα αντιμετώπιζε και μια παρέα απο την Πεύκη, η οποία τώρα έχει σκορπίσει σαν σκόνη στον άνεμο... Όταν σκάγανε στην 7, ο Μάσκας ο Πειραιώτης έλεγε στον Αντάρτη " Τί θα γίνει, θα φορτώσουμε τα μαδέρια στην πόρσε ;"
Ο Αντάρτης, πέρα απ'την αυτονόητη ηθική και κοινωνική εξύψωση που του προκαλούσε η συνομιλία του με τον Μάσκα, αισθανόταν αδικημένος. Γιατί η μοίρα να τον έχει τοποθετήσει σε μία περιοχή όπου το δεύτερο αυτοκίνητο ήταν σαν το αναπνευστικό σύστημα ( δεν ζεις χωρίς αυτό...) ; Ήταν άδικο ! Ο μόνος που είχε αυτοκίνητο απ'την παρέα ήταν ο Παναγιώτης, που ήταν μεγαλύτερος απ'όλους και δούλευε τόσα χρόνια. Όλοι φτωχαδάκια ήταν, παίρνανε ένα ομαδικό πακέτο τσιγάρα και ψειρίζανε παπούτσια απ'τα μαγαζιά της Κηφισιάς...Σε τί διαφέρανε απ'τους Πειραιώτες, εκτός απ'το γεγονός ότι αυτά τα μουνιά μένανε δίπλα στο γήπεδο,ενώ οι Πευκιώτες κάνανε μια ώρα με το τρένο για να πάνε, και είχαν και τον Μαχητή 21 και τον πυρομανή τον baygon (r.i.p.) να τους την έχουν στημένη στον Περισσό ; Και μιλάνε απο πάνω χωρίς να ξέρουν ; Τα μουνιά ! Έπρεπε να τους αποδείξει ότι οι Πευκιώτες δεν ήταν αυτό που νόμιζαν οι σκατοθαλασσινοί γαμοπειραιώτες. Κι όταν ο Αντάρτης ήθελε να αποδείξει κάτι, κάποιος πάθαινε κακό !
Ο απόμακρος ήχος της θάλασσας, επαναπροσδιόρισε αυτόματα τις σκέψεις του.
Το πρόβλημα δεν ήταν οι Πειραιώτες, τους σεβόταν και ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που σκέφτηκε κάτι αρνητικό γι'αυτούς. Το μίσος του εστιαζόταν στο σύστημα, που επέτρεπε να υπάρχουν φτωχοί στην Πεύκη. Και ποιοί αποτελούν το σύστημα ; Αναρωτήθηκε ο Αντάρτης. Οι πλούσιοι, αυτοί που έχουν εξουσία,δηλαδή: Οι βάζελοι! Στις παράκτιες εγκεφαλικές περιοχές του Αντάρτη σημειώθηκε σεισμός 7 ρίχτερ, και τα παλιρροϊκά κύματα του μίσους είχαν σκεπάσει οποιαδήποτε άλλη σκέψη. Οι βάζελοι φταίγανε για την αδικία που είχε υποστεί και έπρεπε να πληρώσουν !
Αυτά σκεφτόταν ο Αντάρτης όταν ένα αλύχτισμα εισχώρησε στο πεδίο αντίληψής του: Ήρθαν τα μουνιάάά !!! Κοιτάζοντας το τρένο με τα πράσινα κασκόλ στα πενήντα μέτρα, η αρχική του απορία μετετράπηκε σε σαρδόνιο χαμόγελο, καθώς επανήλθε στην πραγματικότητα με τον πιο γλυκό τρόπο. Ήταν έξω απ'την 7 και μόλις είχε αριβάρει ένα τρένο γεμάτο με αυτούς που έπρεπε να πληρώσουν ! Χύμηξε μπροστά, μαζί με άλλους 2000 ευγενικούς οικοδεσπότες για να υποδεχτεί αυτούς που έφταιγαν και στο μυαλό του είχε ενεργοποιήσει τη διαδικασία αναζήτησης της μέγιστης πιθανής ζημιάς που θα μπορούσε να τους προκαλέσει. Τη λύση την έδωσε ο Παναγιώτης που είχε προνοήσει να πάρει απ'το αυτοκίνητο ένα μπουκάλι οινόπνευμα : Πάρ'το και κάψ'τα τα μουνιά,εγώ γέρασα γι'αυτά.
Μπαίνοντας στην υπόγεια διάβαση, αναρωτήθηκε πού να είναι οι άλλοι Πευκιώτες.Τελείωσε, σήμερα θα καταλαβαίνανε όλοι ποια είναι η Πεύκη. Με χαρά είδε ότι ο Μάσκας και ο Κουρέας ήταν κοντά και με περισσότερη χαρά είδε τα βλέμματα των βάζελων μόλις ανέβηκε στο σταθμό. Ήταν τα βλέμματα κάποιων που εύχονταν ολόψυχα να είχε ανακαλυφθεί η τηλεμεταφορά. Με τις πόρτες ανοιχτές, και δεν είχε βγει κανένας έξω, μια αντίδραση που δεν άλλαξε καθόλου με την εμφάνιση των κόκκινων αμφιτρυόνων. Ο πάγος έσπασε γρήγορα, το συνταίριασμα έγινε, και το οινόπνευμα περίμενε υπομονετικά στην τσέπη του στρατιωτικού παντελονιού. Η ευκαιρία για ένα καλό τσουρούφλισμα ήρθε απο απέναντι. Τα τζάμια απ' την πλευρά του Καραϊσκάκη έσπασαν και δυο καπνογόνα πετάχτηκαν μέσα.Ένα πράσινο μπουφάν άρπαξε και πανοκόβλητοι οι βάζελοι άρχισαν να σκέφτονται μεσολογγίτικα, προτιμώντας το θάνατο εξαιτίας ξυλοδαρμού, απ'το κάψιμο της μούνας τους.
Εμπρός καλό μου οινόπνευμα ! Ο Αντάρτης περιέλουσε και άναψε το πάτωμα ανάμεσα στις πόρτες και επανέλαβε τη διαδικασία και σε άλλες δύο πόρτες του βαγονιού. Έτσι, όλοι οι βάζελοι στριμώχτηκαν στην άλλη πλευρά, αυτή με τις πέτρες και τα καπνογόνα. Ο κόκκινος συρφετός είχε κατακλύσει το σταθμό, όσοι κράταγαν αντικείμενα τα χάρισαν στους πράσινους, ενώ και μέσα απ'το τρένο είχε αρχίσει μια υποτυπώδης άμυνα με καπνογόνα.
Οι φωτιές ψιλοσβήστηκαν και ο ορυμαγδός της μάχης είχε κορυφωθεί, όταν έσκασαν οι πρώτες διμοιρίες. Απομάκρυναν με την πρέπουσα ευγένεια τους κόκκινους φιλάθλους και απαλλαγμένοι απ'τη φορτική παρουσία τους, απεσώβησαν το βατερλώ των τριφυλλοφόρων.
( -Τί έγινε μαμά, έτοιμο το κοτόπουλο ; -Όχι Αννούλα,δεν ψήθηκε ακόμα, θα το μαχαιρώσουμε στο Μοσχάτο μετά το ματς...) Τώρα οι μπάτσοι έπρεπε να βάλουν τους γαύρους στην 7, για να μπορέσουν και οι καλεσμένοι να προσεγγίσουν το γήπεδο, προκειμένου να παρακολουθήσουν την ποδοσφαιρική πανδαισία που άρχιζε σε λίγο. Ο πετροπόλεμος και τα δακρυγόνα συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα,και κάποια στιγμή ο Αντάρτης άκουσε τον Μάσκα να του λέει : "Μπράβο Αντάρτη, τους γάμησες, έτσι για να καταλάβουν τί θα πει Πειραιάς ! "
Είναι δύσκολο να περιγραφεί το υπαρξιακό κενό που ένιωσε ο φίλος μας όταν άκουσε αυτά τα σκληρά, αχάριστα λόγια. Το αίσθημα της δικαίωσης είχε καταρρεύσει και αισθάνθηκε σαν βετεράνος του Βιετνάμ, που γυρνάει πίσω και μαθαίνει την αλήθεια. Με σκυμμένο το κεφάλι και με αργά βήματα μπήκε στην άδεια 7, ενώ έξω ο σαματάς κορυφωνόταν λόγω της κίνησης των βάζελων να εγκαταλείψουν τον παρολίγο φούρνο τους,για να μπουν με κεντερικές επιδόσεις στο τηγάνι.
Έχοντας κάνει το καθήκον τους ως οικοδεσπότες, οι γαύροι άρχισαν να γεμίζουν την 7 . Απ'τους πρώτους που μπήκανε ήταν δύο Πευκιώτες πιτσιρικάδες, ο Jordie κι ο Μπόμπος.Με το που τον είδαν, πλησίασαν και άρχισαν να τιτιβίζουν χαρωπά :"Μας είδες που πετάξαμε τα καπνογόνα μέσα στο τρένο ;" Σιγά σιγά, γύρω απ'τον Αντάρτη μαζεύτηκε ένα πλήθος γαύρων, γνωστών και άγνωστων, που τον συγχαίρανε για την ευρηματικότητα και την ευστροφία του. Το ηθικό του είχε αρχίσει να αναπτερώνεται, και με το που είδε τον Μάσκα να τον πλησιάζει,αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. " Η Πεύκη έγραψε ιστορία σήμερα,Στέλιο. Οι πιτσιρικάδες απο δω ρίξανε τα καπνογόνα, και γενικά η Πεύκη σήμερα γάμησε, έτσι δεν είναι ; " Οι μπόμπιρες χεστήκανε απο χαρά νιώθοντας το επιδοκιμαστικό θολό βλέμμα του Μάσκα πάνω τους. "Ναι,"είπε ο Μάσκας, "σας είχα για άλλη φάση, ξέρεις, βου που κι έτσι, αλλά είχα ξεχάσει ότι όλοι είμαστε γαύροι. Και οι γαύροι πάντα γαμάνε τα μουνιά ! "
Ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ, ο Μάσκας ούρλιαξε : "Θρύλε γερά, γάμα τα μουνιά ! "
Δύο χιλιάδες αφιονισμένοι επανέλαβαν το σύνθημα και μετά είκοσι χιλιάδες ανασκουμπωμένοι το ξαναμπέλαξαν με στόμφο.
Μέσα σε δεκάδες καπνογόνα και σε επίμονες αναφορές στα γενεολογικά δέντρα των βάζελων, ο Αντάρτης αισθάνθηκε την τελική δικαίωση ! Οι Πευκιώτες είχαν επιτέλους κατοχυρώσει τον δικό τους πλανήτη στον γαλαξία των καφροχούλιγκανς !
Μπράβο μαλάκες !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου