Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Ο γείτονας μετακόμισε δίπλα μου αρχές Αυγούστου.Τηρώντας πιστά την προσωπική μου παράδοση για ένα ακόμη Αύγουστο, είχα αποφασίσει να μην το κουνήσω απ΄την άδεια Αθήνα και να αδειάσω το μυαλό μου λιώνοντας για 24ωρα στον καναπέ του σαλονιού.Τα πρώτα περίεργα συμπτώματα εκδηλώθηκαν απ΄τις πρώτες νύχτες,καθώς μέσα απ’τα σπλάχνα της άδειας πολυκατοικίας άκουγα συρσίματα επίπλων και υποβλητικά μουγκρητά.Μετακόμιση κι αυνανισμός,υπέθετα και συνέχιζα τη λυτρωτική περιπλάνηση μου στα άπειρα σχέδια του ταβανιού.Αυτές οι υποθέσεις μου άρχισαν να κλονίζονται μετά τα πρώτα ουρλιαχτά,μια βδομάδα μετά τη μετακόμιση.Ήταν κοφτά και φρικαρισμένα,και ήταν λες και ούρλιαζε το ίδιο το κτίριο.Πέρασε άλλη μια βδομάδα μέχρι να τα συνηθίσω,και διαπίστωσα ότι ο ψυχάκιας που μοιραζόταν τον άδειο όροφο μαζί μου ούρλιαζε κατά μέσο όρο μια φορά το δίωρο στη διάρκεια της νύχτας.

Στο τέλος της δεύτερης βδομάδας,την ώρα που έπεφτε (επιτέλους) ο ήλιος,δέχτηκα επίθεση απ’την trendy πλευρά του εαυτού μου:μπράβο ρε,Αύγουστος μήνας,όλοι είναι στα νησιά,κι εσύ το παίζεις μετρητής ουρλιαχτών του νέου σου γείτονα!Αγνοώντας τη φωνή της υποτιθέμενης λογικής,έστειλα το κοσμοπολίτικο alter ego μου στη Μύκονο και διέκοψα τη σιέστα μου για ένα υπνάκο.Ακούγεται αθώο και ανέμελο,αλλά μετά το ολοζώντανο όνειρο που είδα,μόνο υπνάκος δεν ήταν.Ήμουν λέει στο σαλόνι και άκουσα πάλι αυτό το ουρλιαχτό και πήγα λέει (ποιός λέει? Ο Μορφέας?Τι ηλίθια έκφραση για περιγραφή ονείρου) και πήγα στο φωταγωγό για να δω τί παίζει.Πριν προλάβω να ανοίξω το παράθυρο της κουζίνας,άκουσα το απέναντι τζάμι να σπάει και το ουρλιαχτό του γείτονα να γεμίζει το φωταγωγό.Στο όνειρο μου το ουρλιαχτό δεν ήταν κοφτό,αλλά συνεχές και στερεοφωνικό.Ασυναίσθητα πήγα στο χολ και πέτρωσα.Η πόρτα τρανταζόταν και το ουρλιαχτό ακουγόταν ταυτόχρονα απ’το φωταγωγό αλλά και έξω απ’την πόρτα!Κοίταξα απ’το ματάκι και με φρίκη διαπίστωσα ότι ο γείτονας είχε μετακομίσει μόνο για μένα.Είδα αυτό που φοβόμουνα από παιδί,τη φάτσα που με κυνηγούσε στους παιδικούς μου εφιάλτες.Όταν ήμουν εφτά χρονών,στο τρένο ζητιάνευε ένας τύπος με καμένο πρόσωπο.Η φρίκη που είχα νιώσει βλέποντας αυτό το θέαμα,έγινε παροξυσμός όταν έβγαλε το καπέλο και έλειπε σχεδόν όλη η κορυφή του κεφαλιού του.Μέχρι τα δεκατρία μου τον έβλεπα συχνά στον ύπνο μου,με μια διαφορά στα μάτια του,τα οποία έβγαζαν ένα πράσινο φως.Αυτή ακριβώς τη φατσούλα είδα στο ματάκι της πόρτας και αυτή ήταν και η τελευταία εικόνα.

Ξύπνησα ψιλοήρεμος σε σχέση με αυτά που είχα δει και μέσα στη γλυκιά μαστούρα της απίστευτης ζέστης που έπαιζε σκέφτηκα ειρωνικά:καλώς τον,έκανε δέκα χρόνια να βρει το σπίτι μου ο μαλάκας...Όταν σηκώθηκα για να πιω νερό η φάτσα άρχισε να ψιλοσβήνει απ’τη μνήμη,μέχρι τη στιγμή που το παγωμένο νερό άγγιξε το κέντρο του μυαλού μου και ταυτόχρονα ακούστηκε το γνωστό ουρλιαχτό...Αμέσως το όνειρο ήρθε μπροστά μου και σπάζοντας το γυάλινο μπουκάλι στον τοίχο άρχισα να βρίζω με μίσος και αγανάκτηση.Δε θα με τρέλαινε εμένα ο καριόλας!Βούτηξα το κεφάλι κάτω απ’τη βρύση,έβαλα μια βερμούδα και βγήκα τσαμπουκαλεμένος στο διάδρομο.Το χέρι μου όμως έμεινε μετέωρο στο κουδούνι του όταν άκουσα κάτι που έμοιαζε με κλάμα.Ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να βρεθώ αντιμέτωπος με το γείτονα μου;Εντάξει,δε νομίζω να έβλεπα τη φάτσα του εφιάλτη,αλλά και πάλι,στην ψυχική κατάσταση που ήμουν ήθελα πραγματικά μια συνομιλία με ένα τύπο που ούρλιαζε και έκλαιγε τις νύχτες;

Αποφάσισα να αναβάλλω αυτή την επίσκεψη και προσπάθησα να ηρεμήσω και να κοιμηθώ πριν ξημερώσει και τρυπώσει στο σπίτι ο γαμοήλιος,στερώντας μου το αναφαίρετο δικαίωμα του ύπνου.Έβαλα porcupine tree και μετά απο λίγο κοιμήθηκα.Το υποσυνείδητο μου δεν πρόβαλε καμιά άμυνα και η επίσκεψη που είχα αναβάλλει,πραγματοποιήθηκε σε αυτό το όνειρο.Στεκόμουν έξω απ’την πόρτα του με τη βερμούδα και ήταν σα να συνεχιζόταν η σκηνή απο εκεί που σταμάτησε.Άκουσα τα κλάματα μέσα απ’την πόρτα και ταυτόχρονα άκουσα κραυγές μέσα απ’το σπίτι μου.Γύρισα το κεφάλι και είδα πράσινο φως και καπνό να βγαίνουν απ’το χολ.Πριν προλάβω να κάνω τίποτα η πόρτα έκλεισε,και φυσικά δεν είχα κλειδιά.Πλησίασα και άκουσα τουλάχιστον δέκα φωνές να ουρλιάζουν μέσα στο σπίτι μου!Απ’αυτές,τουλάχιστον οι μισές ήταν η δική μου φωνή!Απ’τη χαραμάδα της πόρτας μου έβγαινε το πράσινο φως,και μαζί με μια απόκοσμη μουσική(απο τότε δε μπορώ να ακούσω εύκολα porcupine tree) ακούστηκε μια απερίγραπτη φωνή που έλεγε ΄΄εγώ έγινα εσύ ΄΄! Ένιωσα το πρόσωπο μου να καίει και μόλις το άγγιξα τρελάθηκα απ’τον πόνο.Άρχισε να πρήζεται και να μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο έγκαυμα!Νιώθοντας τί συνέβαινε,δε θέλησα καν να επιβεβαιώσω το συλλογισμό μου ανοίγοντας την πόρτα του ασανσέρ για να κοιτάξω στον καθρέφτη.Κατάλαβα ότι μεταλασσόμουν σε αυτό που φοβόμουνα από παιδί!Άνοιξα το παράθυρο του φωταγωγού και έπεσα απ’τον πέμπτο,θέτοντας τέλος στον εφιάλτη.

Ξύπνησα στο πάτωμα,λουσμένος στον ιδρώτα και με φοβερή ταχυκαρδία.Ο ήλιος ήταν στη συνηθισμένη θέση του(ψηλά)και η ζέστη χάζευε και πυρηνικό επιστήμονα.Έφτιαξα παγάκια με φραπέ και προσπάθησα να εξηγήσω αυτούς τους δυο εφιάλτες.Ήταν δυνατόν μερικά ουρλιαχτά και ένα κλάμα να προκαλέσουν αυτές τις δυο ολοζώντανες φρικαλεότητες που είχα δει;Μήπως ο νέος μου γείτονας είχε τη δύναμη να επηρεάζει τα όνειρα μου για να με οδηγήσει στην τρέλα;(λέμε τώρα...)Η απάντηση ήρθε αμέσως και ήταν σαφέστατη.Μια απίστευτη δύναμη έσπρωξε το κεφάλι μου προς τα εμπρός και η μούρη μου έσκασε στο τραπέζι,νιώθοντας μια έκρηξη στο μυαλό μου!Αυτό ήταν!Μάζεψα μια τσάντα με πράγματα,δεν ξέχασα τα κλειδιά,και έφυγα τρέχοντας.Όταν πέρασα μπροστά απ’την πόρτα του γείτονα,ένα δυνατό ωστικό κύμα με πέταξε στον τοίχο απέναντι και πριν πέσω κάτω με ρούφηξε η πόρτα,η οποία αντί για ξύλο ήταν απο ένα...δεν ξέρω...μια βιοενεργειακή χλαπάτσα υποθέτω...Για ένα δευτερόλεπτο βρέθηκα εγκλωβισμένος σ’αυτό το παχύρευστο ψιλοδιάφανο υλικό το οποίο κουνιόταν σαν ζωντανό.Απ’όσο μπορούσα να δω,στο δωμάτιο γίνονταν τα χειρότερα.Μόνο το πάτωμα βρισκόταν στη δικιά μας διάσταση,με τα επιπλάκια του κι όλα καλά και νορμάλ.Τοίχοι και ταβάνι δεν υπήρχαν!Ήταν η περιπλάνηση ενός διαμερίσματος-πλανήτη στο διάστημα!Στη μέση,ένα μωρό με καμένο πρόσωπο και πράσινα φώτα αντί για μάτια,με κοίταζε καθιστό,με έδειχνε με το δάχτυλο και έκλαιγε στέλνοντας μου πανίσχυρα ωστικά κύματα,τα οποία μάλλον με έσωσαν...Αυτά με πέταξαν έξω απ’την κολλώδη είσοδο του γειτονικού κόσμου και σωριάστηκα στο διάδρομο.Απο μέσα ακούστηκε ένας οξύτατος ήχος που θα τρέλαινε και δελφίνι και για λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα ήταν απο αποξηραμένο ανθρώπινο δέρμα,πριν την ξαναδώ όπως ΄΄έπρεπε΄΄ να τη δω-ξύλινη.Είχε φύγει...

Μπήκα στο σπίτι με μηχανικές κινήσεις,άραξα στον καναπέ και μόλις ξεπέρασα το αρχικό σοκ συνειδητοποίησα το εξής.Η εικόνα που είδα στο γειτονικό μέρος ήταν ένα τμήμα απ’το πιο ωραίο όνειρο που είχα δει πιτσιρικάς(χωρίς το μωρό φυσικά).Το διαμέρισμα πλανήτης ήταν αυτό που είχα δει όταν είχα διαβάσει τον πρίγκηπα του Saint Exupery,καθώς με τον αστικό τρόπο σκέψης μου έτσι είχα φανταστεί τον κόσμο του τυπάκου.Αυτή η διαπίστωση μου προκάλεσε ρίγος.Ο γείτονας,απο χτες το βράδι μέχρι σήμερα,μου είχε θυμίσει με γλαφυρότατο τρόπο τα δυο εντονότερα όνειρα της παιδικής μου ηλικίας!Αισθάνθηκα πολύ άσχημα καταλαβαίνοντας ότι κάποιος παρακολουθεί τα όνειρα μου απ’τα εφτά μου.Η άλλη εκδοχή ήταν να είχε γίνει αυτή η εισβολή στο μυαλό μου μόνο τις τελευταίες ώρες και να ανασύρθηκαν οι πληροφορίες απ’το υποσυνείδητο,κάτι που δε με ενθουσίαζε ιδιαίτερα.Το μόνο καθησυχαστικό γεγονός ήταν ότι ο γείτονας είχε αναχωρήσει για μια άλλη διάσταση,που πιθανότατα αποτελείται και απ’το δικό μου ονειρικό κόσμο,αλλά τουλάχιστον είχε φύγει.Όση ώρα σκεφτόμουν αυτές τις μαλακίες (όπως αποδείχτηκαν) κοίταζα αφηρημένα ένα φάκελο στο τραπέζι.Τον άνοιξα και διάβασα τα εξής,χωρίς κανένα σχόλιο (αρκετά εκτέθηκα):

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

Αγαπητέ κύριε 627/77
Οι πρόσφατες εμπειρίες σας ήταν δημιούργημα της εταιρίας μας,η οποία ειδικεύεται στην καταγραφή και επεξεργασία των ονειρικών δεδομένων.Η περιορισμένη διείσδυση στις πνευματικές σας λειτουργίες έγινε για διαφημιστικούς σκοπούς και δεν παραβαίνει κανένα από τους σχετικούς νόμους(γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν ακόμα).
Αν επιθυμείτε αυτή η ομολογουμένως δυσάρεστη εμπειρία να συμβεί και σε κάποιο ΄΄προσφιλές΄΄σας πρόσωπο,η εταιρία μας είναι στη διάθεση σας.Στον ονειρικό τομέα έχουμε τη δυνατότητα να κατεβάσουμε απ’την υπηρεσία δεδομένων μας οποιονδήποτε εφιάλτη επιλέξετε από αυτούς που έχει δει το άτομο αυτό στη ζωή του.Στον μη ονειρικό τομέα(τη λεγόμενη πραγματικότητα) η εταιρία μας διαθέτει περιορισμένη πρόσβαση σε άλλες διαστάσεις και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.Όπως θα διαπιστώσατε και μόνος σας,το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να σας οδηγήσουμε σε μια κάπως οριακή πνευματική κατάσταση ήταν ουσιαστικά μια νύχτα,εκτός απο την ήπια περίοδο προετοιμασίσς που δεν χρησιμοποιούμε σε άτομα περισσότερο ευάλωτα απο εσάς.
Φανταστείτε λοιπόν τις προοπτικές που ανοίγονται για εσάς,όταν όποιος σας εναντιώνεται βρίσκεται την άλλη μέρα με ένα ωραιότατο ζουρλομανδύα,και το βασικότερο,χωρίς την παραμικρή υποψία για το άτομο σας!
Αν λοιπόν επιθυμείτε για κάποιο λόγο(που προς το παρόν δε μας ενδιαφέρει)να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες μας,σκεφτείτε το καλά σήμερα και δώστε μας μια απάντηση αύριο.Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να σκεφτείτε την απάντηση αύριο γύρω στα μεσάνυχτα,και αν είναι καταφατική,θα έχετε σύντομα νέα μας.Αν η δοκιμή σας έπεισε,θα χαρούμε να μας (επι)σκεφτείτε αύριο,ώστε να γνωριστούμε και απο (σχετικά)κοντά.Η δοκιμή και η πρώτη υπόθεση(αν μας προτιμήσετε)είναι δωρεάν.

Δόκτωρ Σκούγιας